یکی از قدیمیترین شاهکارهای مهندسی ایران و جهان «سیستم هیدرولیک تاریخی شوشتر» است. مجموعه اقتصادی-صنعتی سازه های آبی در مجاورت محوطه تاریخی شوشتر و در زمان امپراطوری ساسانی ساخته شده است. این بنا در سال 2009 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید و دهمین میراث فرهنگی ایران است که در فهرست سازمان ملل متحد به ثبت رسیده است.

روند کار مجموعه سازه های آبی شوشتر بر اساس سد گرگر (که خود یکی از شاهکارهای مهندسی دستی حفر شده در دوره ساسانی است) که جریان رودخانه را مسدود می کند و در نتیجه سطح آب را برای آبگیری سه تونل حفر شده در صخره بالا می برد. تونل های سه گانه آب را به چندین کانال هدایت می کنند؛ چرخ آسیاب ها را می چرخاند و پس از آن، به منطقه ای استخر مانند می ریزد.
این سیستم، نمونه ای منحصر به فرد و استثنایی از تکنیک های هیدرولیکی است که در دوران باستان برای کمک به زیر کشت بردن زمین های نیمه بیابانی توسعه یافته است. با انحراف رودخانه ای که از کوه ها می گذرد. با استفاده از سازه های مهندسی عمران در مقیاس بزرگ و ایجاد کانال ها، استفاده های متعددی از آب در یک قلمرو وسیع امکان پذیر می شد: تامین آب شهری، آبیاری کشاورزی، پرورش ماهی، آسیاب ها، حمل و نقل، دفاع و غیره. سازه های آبی بوشهر نشانگر فرهنگ فنی با قدمت هجده قرن است که در خدمت توسعه پایدار جامعه انسانی، هماهنگ با محیط طبیعی و شهری آن است.